خدایا! چه حکمتیه که بعضیا در اوج غنا احساس فقر میکنن و بعضیا در اوج فقر احساس غنا؟
چه حکمتیه که بعضیا در نهایت اشنائی احساس تنهایی میکنن و بعضیا به ظاهر تنها هستن اما با تو ان
اون چه حکمتیه که بعضیا دنبالت
میگردن اما پیدات نمیکنن و بعضیای دیگه با خلوص نیت تو رو میبینن و صداتو میشنون.
بعضیا ظاهران با توان و مدام دم از تو میزنن اما با تو نیستن ولی بعضیای دیگه تا اعماق وجود با تو هستن بی
اینکه ظاهر سازی کنن.
خدایا!مهربون من!
همه ی امیدمو تو لحظه با تو بودن پیدا کردم همون لحظه که چشمام از نبودن توِ،از حس نکردن تو خیس میشن. اون لحظه که دستام وجود بی انتهای تو رو در اعماق ثانیه ها درک میکنن تورو،همراه همیشگیمو حس میکنم.
بارونو بهانه عشق وبهارو بهانه صمیمیت و دوستی میدونم. خدایا!من به خودم میبالم که برای دوست داشتن تو،برای احساس صمیمیت با تو و برای با تو بودن هیچ بهانه ای نمی خوام.......
