بانو خوش آمدی
بانو خوش آمدی که تو فرزند زهرای اطهری . بانوی آب و آینه ...بانوی پاکی و طهارت که تو دختر موسای جعفری... بانو خوش آمدی... پا بر زمین تفدیده قم نهادی و بهشت شد ...
بانو با آمدنت این زمین تیره و تار برکت یافت . با آمدنت آسمان قم رنگ دیگری به خود گرفت. نور قدومش را در قم نهاد و قم ، بیت النور شد... خانه ای رنگ مهر و صف به خود گرفته .جایگاهی رنگ عبادت خدا یافته . و اینچنین بود که قم دری از درهای بهشت شد.
ُِلآّ
نهم ربیع الاول
سالروز آغاز ولایت و امامت و زعامت
آخرین سحاب رحمت و یگانه ذریه ذخیره دودمان آل طاها
حضرت مهـدی مـوعـود (عج) بر منتظران و چشم انتظــاران ظهــور
تبریک و تهنیت باد
صبح آغاز حیات دوباره ی یک شهر
و تو نگاه میکنی لحظه لحظه های روز را که در شور رسیدن به لحظه ی دیگه سپری میشن .
صبح شروع بی تابی ها و بیقراری هاست و دوباره سوی نگاهت در پیچ و خم رنگ ها و آهنگ ها ، میون رفت و آمد ثانیه های تکراری ، زنگ ها و بوق ها و روزمرگی ها سر در گم میشه .
پاهای تو هر روز ، هر ثانیه به انتظار ثانیه ی دیگه قدم میزنه پیاده رو های دلتنگی رو .
و انتظار پشت انتظار . ....................
تو منتظر یک حیات ، نفس کشیدن یه نوزاد، پشت شیشه های مات انتظار بی تابی رو قدم میزنی و وقتی صدای فریادِ زندگی رو میشنوی انتظاری رو که کشیدی فراموش میکنی و باز هم چشم که به هم میزنی انتظاره ، انتظار. ...........
یکی میون التهاب ثانیه های پر راز و رمز انتظار ، فانوس نگاهش رو سر بلند ترین شاخه ی چشم به راهی آویزون میکنه و صدای هر سوت، آرامش جاری بی خیالیشو ناگهان به تپش های مواج انتظار تبدیل میکنه و اوهم قدم قدم کنار جاده ی تنهاییش مسافرش رو چشم به راهه ....
و باز هم انتظار... .
.تو کوچه پس کوچه های امروز رو خوب نگاه کن . این تویی که باز هم چشم به حرکت سریع دستهای شاطری دوختی که گرمترین نان هار و به سفره ی صبحانه ی خانواده ات پیوند میزنه .
تو میون صف در انتظار نوبتت سنگ ریزه ها رو با نوک پات به بازی گرفتی .
تو حتی خیلی وقت ها فرصت نمیکنی منتظر مهربون ترین سلام های صبح باشی چون وقتت میون صف مسافرای منتظر هر روزه میگذره .
مسافرانی که هرکدومشون چشم به پایان راه خودشون دوختند .
وگاهی اونقدر تو انتظارِ رسیدن غرقند که حتی یادشون میره کنار یه دوست نشستن .
مسافرانی که هر روز با چشم های بسته از دوراهی های انتظار عبور میکنن....
و باز هم انتظار . .......
تو حتی سلام گرم ظهر رو هم نمیتونی حس کنی وقتی چشم دوختی به پایان صفی طویل، و نفس های خسته ات تو هُرم گرمای آدم های منتظر گم شده .
اسکناس های گاه چروک و گاهی صاف و براق یه لحظه باعث میشن فراموش کنی که تو صفِ این همه منتظر ، یکی از اونایی .
.و باز هم انتظار .
روز ساعت هاشو به شب پیوند میزنه ، و ثانیه های دنیای تکراری ، چرخ هایی که هر روز با یک ضرباهنگ میچرخند و منتظر چرخش بعدی .
و باز هم انتظار .
چه رازی تو این تکرار نهفته ست که هیچ چشمی حتی نگاهش رو از خط افق انتظار نمیگیره ؟!
پس این انتظار ها کی تموم میشن ؟!
ای کاش شیشه های غبار گرفته ی روزمرگی ها چشم های زلال انتظارمون رو تار نکنه .
ای کاش سنگ ریزه های غفلت پای انتظارمون رو به بازی نگیرن .
کاش سکه های براق دنیا چشم انتظارمون رو کور نکنن و کاش صف های طویل تردید ما رو پشت چراغ قرمز های نا آگاهی نگه ندارند .
کاش اگه منتظریم تلخی ها و شیرینی های چشم به راهی رو با هم بچشیم .
انتظاری که هم شیرینه هم تلخ. ای کاش اگر منتظریم که هستیم منفعل نباشیم و تلاش کنیم برای اصلاح اونچه که برای شیرین شدنش منتظریم . که منتظر منفعل فقط مردابیه در انتظار مرگ.
راستی ، تو هم منتظری ؟
مثل شور انتظار هر روز از صبح تا شام ؟
نوشته اند دلم را برای خون جگری
بدون گریه زمانه نمی شود سپری
نیازمند تکامل به گریه محتاج است
درخت آب ندیده نمی دهد ثمری
دو فیض، توشۀ راه سلوک عاشق هست
توسل سحری و عنایت سحری
هزار نافله خواندن چه فایده دارد
اگر نداشته باشد به عاشقان نظری
به هر دری که زدم باز پشت در ماندم
بس است در زدن من، بس است در به دری
برای بنده خریدن بیا سر بازار
چه خوب می شود این مرتبه مرا بخری
بدون تو چه بلاها که بر سرم آمد
چه حاجت است به گفتن، خودت که با خبری
همیشه خیر قنوت تو می رسد به همه
اگر چه نام مرا در نوافلت نبری
خودت برای ظهورت دعا کن و برگرد
دعای من به خودم هم نمی کند اثری
یه تابلو تو مدرسه زدیم قراره اسمشم بذارم "پرچم عشق"
به یاد برنامه پرچم عشقی که تو رادیو تهیه کنندگیشو به عهده داشتم .
خوب موضوع این تابلو و اون برنامه مثل هم هستن " معرفی سیره شهدا " اونجا به همه شنونده ها . اینجا به بچه های مدرسه دخترانه جمهوری اسلامی .
چه یلدای بلندی ... به درازنای تمام تاریخ ... چه طولانی شبی و چه پر سوز قصه ای ... قصه سرهای روی نی و معجرهای سوخته... قصه شط لب تشنه و تشنه لبان سیراب... قصه چشمان بی فروغ و قروغ تا ابدیت جاری...قصه آبله بر پا و پای در راه... قصه ... باز هم بگویم؟ تا صبح یلدا هم بگویم تمامی ندارد . راستی تو بگو به پایان خواهد رسید این شب فراق؟ چله نشینان طولانی ترین یلدای تاریخیم... بازماندگان قافله عشقیم و راویان پر سوزترین قصه های زمان.... بلدای ما طولانیست بی تو بابا...
ا
امشبی را شه دین درحرمش مهمان است
ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است
مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع
.gif)
مشک برداشت که سیراب کند دریا را
رفت تا تشنگی اش آب کند دریا را
آب روشن شد و عکس قمر افتاد درآب
ماه می خواست که مهتاب کند دریا را
کوفه شد، علقمه شق القمری دیگر دید
ماه افتاد که محراب کند دریا را
تا خجالت بکشد، سرخ شود چهرهء آب
زخم می خورد که خوناب کند دریا را
ناگهان موج برآمد که رسید اقیانوس
تا در آغوش خودش خواب کند دریا را
آب مهریهء گل بود والا خورشید
در توان داشت که مرداب کند دریا را
روی دست تو ندیده است کسی دریا دل
چون خدا خواست که نایاب کند دریا را
سیدحمیدرضابرقعی
اینا ایشاللا قراره بزرگ بشن و سربازای امام زمانمون باشن .
این آلبومو تقدیم می کنم به آبجی خانوم عزیزم که هنوز نتونسته این گل پسرا رو ببینه
هر چند شنیدن کی بود مانند دین و صد البته بوس کردن و گاز گرفتن خواهر زاده ها کی بود مانند دیدن عکساشون.
خدا کنه ما هم یه روز همه دور همدیگه جمع بشیم و از نزدیک شاهد بزرگ شدن خواهر زاده های عزیزمون باشیم.
و اما مطلع آلبوم این پسر کچل جیگررررررررررر محمد صادق عشق خاله
و دو تا برادرای ناز و دوست داشتنی
شما فکر نمی کنید این میگه : بیا جولو بخولمتتتتتتتتتتتتتتتتتتتت؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
درباره ی این عباس گل هیچی نگم بهتره . فقط بشینیم ابهتشو تماشا کنیم. خوبه؟
میگه بیا جولووووووووووووو بیا بیبینم چی گفتی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
کی گفته من اخمو ام؟؟؟؟؟؟؟؟؟ اینا ابهت و جذبه ست لای ابروهام. بهله!!!
من که می خوام قربون این دو تا داداش مهربون بشم .مخصوصا حسین عزیزم
داداش من چه نازه .....
خوب دیگههههههههههههه لطفا خودتونو کنترل کنید . بقیه دیدارها باشه واسه وقتی که تشریف آوردید قم دیدار حضوری . حالا خدا رحم کرده عباسو دیدین وگرنه من نمیدونم چه جوری می خواستید هم سری به نقده بزنید هم به قم.
اینم حسن ختام برنامه:
